Dit gaat niet ons eerste campertreffen worden natuurlijk, maar wél met deze groep. En dit is een hele grote groep en er komen 126 campers! Wij zijn wat kleinschaliger gewend: met de CCN hooguit 25/30 equipes of met ons eigen vertrouwde groepje campervriendjes – die treffen we 1 of 2 x per jaar – dat zijn er 7….

Maar we wilden het toch graag een kansje geven, zelfs al ben ik een klein beetje huiverig voor hele massale toestanden.

Want:

Ik vind dat Frans Houwer samen met zijn team op Facebook een fijne pagina heeft neergezet, een plek waar camperaars elkaar kunnen ontmoeten en vragen stellen en ervaringen delen en van elkaar leren. Ik ervaar die groep ook als eerlijk en open, een groep die er nooit op uit zal zijn om andere groepen af te branden.  Er zijn op Facebook vele camperclubs te vinden en voorheen was ik ook bij velen lid. Maar dan zie je door de bomen het bos niet meer en dus kwam ik tot de conclusie dat ik er één moest kiezen. En de Camperclub van Frans stak er voor mij met kop en schouders bovenuit.
En toen was de keuze snel gemaakt. https://camperclubskeller.nl

Ik heb Frans nog nooit IRL ontmoet (IRL = In Real Life (Het Echte Leven) maar in mijn mapje in outlook zag ik dat we al in 2013 via mail contact hadden n.a.v. het tekenen van ons gastenboek.

Onze Crazy Horse rijdt morgen voor de verandering eens een keer niet alleen, onze maffe knol rijdt samen met de Campert van onze vrienden Nol en José. 

Wie bekend is met mijn verslagjes, weet dat er nogal wat “oeps” momentjes zijn tijdens onze tripjes. Nou, dit keer begon het de dag ervóór al. Ik was ’s avonds na het eten op de bank in slaap gevallen. Ik werd uitgerust wakker en zag op de klok: 9.00 Oh… en we zouden om 9.30 bij Nol en José zijn! Ik zei verschrikt tegen Wil: “Wil, het is al 9 uur!”. “ja,” zei Wil, doelend op dat ik een lang dutje had gedaan. Dus ik appte snel José dat we wat later kwamen. Eh…. en toen zag ik op mijn phone dat er 21.00 stond??? Tja, het was pas avond i.p.v. ochtend.  Dus blijkbaar sta ik evenals onze Crazy Horse, al trappelend in de startblokken. 

Vrijdag, 22 april 2016. Vlijmen – Vessem. Gereden: 61 km.

Vanochtend rond 9.30 – niet te verwarren met 21.30 –  vertrokken, samen met Nol en José.

Slechts 1 x verkeerd gereden: Garmin zei naar links en dat deden we braaf, alleen: dat had na 180 meter pas gemoeten. Gelukkig waren wij niet de enigen die dat niet snapten, een andere camper – dit weekend onze overbuurtjes, zo bleek later – kwam al teruggereden en zij zwaaiden en maakten het “keer om”- gebaartje. 

Aangekomen op Eurocamping Vessem bleek alles prima geregeld: je hoefde zelf nergens over na te denken – perfect voor luie mensen – er was een receptie-tent en we kregen een goody-bag compleet met de polsbandjes voor het buffet morgen. En goede aanwijzing waar we moesten staan. Ik vind dat een prima organisatie, want ga er maar aan staan he: 126 campertjes in goede banen leiden. En ik begreep later via Facebook dat het er 134 waren!

Wat ook meteen onze indruk was – en die klopte – was dat er weliswaar heel veel campers deelnamen, maar het “voelde” helemaal niet massaal aan. Dat komt omdat er veel velden zijn en daar sta je gezellig op een veld met alle campers ruim achter elkaar en in het midden volop plaats om te zitten.
Dus mochten mensen volgend jaar hun reserves hebben en aarzelen zich aan te melden vanwege het grote aantal enthousiaste deelnemers: gewoon komen! Want het voelt niet als een massa campers. Het is juist leuk, hoe ruim je staat en dat er zoveel veldjes zijn waar je rond kan lopen en hier en daar een praatje maken.

Nadat we gesetteld waren gingen Wil en ik natuurlijk een rondje doen, op zoek naar bekende gezichten. En die vonden we gelukkig ook!
Allereerst op zoek naar Jans Kinds, zijn La Strada met de blauwe cabine is heel herkenbaar. Maar zijn hond Cas ook. Veel mensen herkennen Jans aan: “Hee, daar ligt Cas! Dan kan Jans ook niet ver uit de buurt zijn.” Jans bleek alive and kicking, dus na een praatje gemaakt te hebben, liepen we verder.

Want ik wilde ook graag op zoek naar Frans Houwer, de “ baas” van dit clubje. Want hem wilde ik graag een handje geven en hem complimenteren voor zijn FB groep: De Skeller Camperclub. Ik kwam eerst een lid van zijn team tegen: Jo Hamerlinck. Die wees me waar Frans zijn camper stond – heel herkenbaar vanwege het Skeller logo – maar hij vertelde dat Frans bij de receptie stond.

Op weg daarheen zagen we een paar vertrouwde koppies: Ben en Astrid uit Amsterdam! En daarnaast stond Marie Blok en haar man met hun camper. Erg leuk om even bij te praten. 

Trouwens ook leuk: de mensen van de “Sylfer” hadden ons meteen bij het binnen komen rijden al gezien. Wij kennen hen van verblijf op de CP Oirschot, daar waren we vorig jaar een nachtje en zij kwamen daar de dag erna naast ons staan. En Ferry kwam ff hallo zeggen. Dus we stonden nog niet eens op onze plek en we werden al herkend.  We zijn later op de dag nog langs geweest bij Sylvia en Ferry, maar ze waren niet bij hun camper.

Ik had Tanja meteen al herkend door haar Facebook foto, dus ik ging haar ook een handje geven en ik vroeg haar waar Frans dan was. Nou, die stond hooguit 5 meter bij me vandaan, ha, ha. Erg leuk om kennis te maken met hem en ook met Frans Docx.

Vandaag is het weer beter dan de voorspelling, we hebben heerlijk in het zonnetje kunnen zitten.

Wifi kost hier 1,00 per dag en je hebt hier een prima verbinding. 

In de loop van de avond gingen veel mensen naar de gemeenschappelijke tenten. Wij ook, stoeltjes mee en tasje met wijn en hapjes en nootjes. Ook dat was heel gezellig, we zaten bij een stelletje uit Waalwijk ( Jan en Bea Geers) en een stelletje uit Elshout (Herman en Henriëtte Portier) . It’s a small world after all, want wij komen uit Vlijmen.

Ik zie nergens meer licht, iedereen maft nu. Dus ik doe het licht ook maar uit. Morgen Luifel-verkoop – en typische Nol-humor: “Ja, maar… we hébben toch al een luifel? “  – en workshops en ’s avonds buffet en feestavond.

Zaterdag 23 april 2016. Gereden: 0 km

.

Het weer, tja… het miezert deze ochtend en aanvoelingstemperatuur is 2 á 4 graden.  Maar och, thuis regent het ook, zeg ik dan altijd maar. En het buffet vanavond – verzorgd door Chicken Michel – mogen we in de kantine van de camping nuttigen en daar is het warm en droog.

Deze notoire koukleum heeft de workshops overgeslagen. Ik kreeg nog bezoek van Sylvia van de Sylfer, zij zijn alweer 3 weken onderweg en gaan morgen richting Moezel.

De techniek staat voor niets he: ik hoefde helemaal de Crazy Horse niet uit om tegen José te zeggen van: “Koud he?” Dat kon ik toch gewoon appen. Lang leve de smartphones en whatsapp. 

.Maar ’s middags trok de lucht open en hadden we – afgezien van een klein buitje – wederom zon. Dus we hebben de “luifelverkoop” uitgebreid bekeken. En vervolgens werden we verrast door een fanfare orkest. https://www.facebook.com/jelloobend/

Geweldig leuk, die trokken van veld naar veld! En wat een humor hadden die mannen. Zij kwamen om ons heen staan en speelden een paar nummers .

.

Ik vroeg of ze een visitekaartje hadden. Antwoord: “ Nee, dat zou niet zoveel zin hebben, want waar wij ooit hebben gespeeld, mogen we toch nooit meer terugkomen”. 

Hadden ze dan geen website? Eentje riep voor de gein: “ jawel: gratisgrond.nl. Maar ja, daar surfen zoveel Lesbiennes heen, want tja, Potgrond, he…..”  O, en ze hadden gedacht een paar nummers in een tent te spelen, maar dit was pas veld 2 waar ze optraden en ze moesten nog zoveel velden. Tja, dan hadden ze toch maar beter een mini-camping uit kunnen kiezen, he…. En zo nog een heel scala aan erg foute, maar erg leuke grappen. 

Ik las even een pauze in, wat mijn verslagje betreft. Wij en onze reisgenoten Nol en José, zijn een uurtje opwarmen in onze campers. Buiten is het nu té frisjes. Straks verslag van buffet en feestavond.

23.00 uur en weer terug in onze Crazy Horse. Buffet was goed verzorgd en we mochten in de kantine van de camping eten, lekker warm dus! Ik vond dat zanger/entertainer/DJ/toetsenist Will Vosters niet erg goed uit de verf kwam. Van waar wij zaten, klonk het geluid niet goed. We hoorden de muziek te hard -vooral de bassen – en zijn zang te zwak. Waarmee ik beslist niet wil zeggen dat de man niet kan zingen, hoor, ik zeg alleen dat achter in de zaal het geluid niet goed overkwam. Maar vooraan bracht het wel sfeer en wij zagen vele stelletjes dansen daar. Ik zou de volgende keer gewoon een leuke compilatie muziek in elkaar zetten, omdat ik denk dat live muziek niet echt iets toevoegt op een evenement als dit treffen. Je zag om je heen toch veelal dat mensen daar bijeen waren om met elkaar te praten. Maar daar kunnen anderen uiteraard heel anders over denken. 

We hadden lootjes gekocht, maar vielen helaas niet in de prijzen. Maar we zagen een paar campervriendjes wél in de prijzen vallen en dat is hen van harte gegund.  José en ik hadden de drankaanvoer gedelegeerd, dus Nol en Wil namen de honneurs waar.

We kwamen nog één van de bandleden van die Jelloobend tegen – het dweilorkest wat we eerder op de dag gehoord hadden. Die had – waarschijnlijk gehinderd door de nodige pilsjes tijdens het spelen die middag – wat moeite met op zijn telefoon de URL van hun site te vinden. Gelukkig hadden we José nog en die schoot te hulp. Die heeft een foto van hem gemaakt, waarop hij zei: “Wa doedde GIJ nou?” .

Het is lekker warm in de Crazy Horse en Wil maft al. Morgen gaan we als afscheid alle vier met een mok richting tent, om koffie te drinken en afscheid te nemen. En dan zit het er weer op, ons eerste treffen met de Skeller Camperclub. Het is ons heel goed bevallen!

 

Zondag 24 april 2016. Vessem – Vlijmen. Gereden: 61 km

Vanochtend was er als afsluiter koffie met cake. Daarna was het inpakken en uitrijden.

Het slotwoord:

De organisatie:

compliment! Alles prima verzorgd en geregeld. Absoluut niks op aan te merken. Dat is er ook zeker debet aan dat we volgend jaar weer zullen deelnemen. Wat ik ook goed vond was dat er in de goody-bag een evaluatie formulier zat, wat we mochten invullen. Want daar kan de organisatie alleen maar van leren en groeien. Al heb ik geen enkel punt van kritiek kunnen vinden.

De Campers

De campers: dat is altijd zo heerlijk, hoe blij iedereen is met zijn/haar eigen hutje, he. De campers stonden er van groot tot klein, van nieuw tot oud. De camper die voor mij DE blikvanger was dit weekend: de camper van Henny Weemen. Dat is een voormalig leger-brandweerauto. Dat is met recht een pracht exemplaar te noemen!

Wij hebben een “gewone” camper, weliswaar grijs met oranje bumper , maar geen in het oog springend model of zo. Maar wij zijn herkenbaar aan de magneetsticker op de motorkap. En sinds vorig jaar Sinterklaas ook aan het artwork dat we van onze zoon kregen:

Het gezelschap

Het gezelschap: leuke mensen voor het eerst ontmoet en leuke mensen opnieuw ontmoet en we hebben deze groep ervaren als een groep fijne mensen! En voor ons als bonus, dat Nol en José mee waren, dat vinden we ook voor herhaling vatbaar.  Wat we ook leuk vonden aan deze groep, is dat het Nederlanders én Belgen zijn. Want dat gaat prima samen, hoor. 

Na dit eerste fijne weekend mag Wil weer 122 km op de teller op de main site bijtellen. 

 

Weergaven: 139